Rouw- en verliescounseling
Rouw- en verliescounseling vertrekt vanuit een integratie van theoretische stromingen (ontwikkelingspsychologisch, systeem- en contextuele benadering, hechtingstheorie, trauma) en rouw- en procesmodellen om tegemoet te komen aan de talrijke hulpvragen van kinderen, jongeren, ouders, hulpverleners en leerkrachten. Er wordt gewerkt met ervaringsgerichte en expressieve methodieken en oefeningen om kinderen en jongeren te leren omgaan met vormen van (vaak geblokkeerd) verlies, een rouwsituatie, een trauma, emotionele pijn.
Bij Close to Me vertrekken we vanuit de visie op rouw- en verlies zoals die door de Bleekweide wordt uitgedragen. Dit betekent dat we binnen onze begeleidingen enkele peilers centraal stellen:
Een dubbele bril
We kijken naar verlies- rouw en traumasignalen vanuit een dubbele bril (de twee stoelen):
De eerste stoel vertegenwoordigt het zichtbare gedrag en de signalen die we observeren bij een kind of jongere. Deze uiten zich op mentaal (moeilijkheden met concentratie, onrust, slaapproblemen, angsten, … ) en/of fysiek vlak (buikpijn, hoofdpijn, hyperventileren, …) alsook in hun handelingen (agressie naar zichzelf en/of anderen, wenen, stoer doen, …). Vaak proberen mensen deze symptomen direct aan te pakken met interventies zoals concentratieoefeningen of medicatie. Maar achter deze gedragingen schuilt meestal een diepere oorzaak, wat we de tweede stoel noemen. Hier kijken we naar de verlieservaringen, levensomstandigheden en bagage die een kind/jongere met zich meedraagt. We nemen de tijd om deze emotionele bagage te verkennen en te verwerken, wat vaak leidt tot een afname van de symptomen op de eerste stoel. Het proces verloopt niet lineair, maar we zien na verloop van tijd wel een vermindering van de zichtbare signalen. Tegelijkertijd nemen we de signalen op de eerste stoel serieus en werken we aan constructieve manieren om met emoties en gedragsuitdagingen om te gaan.
Het emotionele vat
‘Mijn emmer loopt over’, ‘dit was de druppel te veel’, … in onze taal hebben we veel beelden om naar onze emoties te verwijzen. De metafoor van het emotionele vat of gevoelspotje is heel bevattelijk voor jonge kinderen alsook jongeren en volwassenen. In dat vatje zitten onze emoties blij, bang, verdrietig en boos. Ze hebben allemaal hun bestaansrecht en functie. Het vat heeft echter ook een deksel, en vaak hebben we geleerd om dat deksel gesloten te houden en onze emoties binnen te houden. Maar deze onderdrukte emoties kunnen zich een weg banen, wat kan leiden tot uitbarstingen of interne spanningen en zelfs gezondheidsproblemen. In de begeleiding helpen we het vat te openen door middel van verschillende expressieve vormen.
Krachtontwikkeling
Naast het verwerkings- en rouwproces gaan we altijd ook aan de slag met krachtontwikkeling. Samen met het kind of de jongere verkennen we hun innerlijke kracht en authenticiteit en helpen we hen zich bewust te worden van wie ze willen zijn en hoe ze dat kunnen bereiken.
Samenwerking met de omgeving
De samenwerking met de omgeving van het kind/de jongere (ouders, plusouders, soms de school,…) is vaak noodzakelijk om een holistische en duurzame benadering van begeleiding te bieden.
Bij Close to Me vertrekken we vanuit de visie op rouw- en verlies zoals die door de Bleekweide wordt uitgedragen. Dit betekent dat we binnen onze begeleidingen enkele peilers centraal stellen:
Een dubbele bril
We kijken naar verlies- rouw en traumasignalen vanuit een dubbele bril (de twee stoelen):
De eerste stoel vertegenwoordigt het zichtbare gedrag en de signalen die we observeren bij een kind of jongere. Deze uiten zich op mentaal (moeilijkheden met concentratie, onrust, slaapproblemen, angsten, … ) en/of fysiek vlak (buikpijn, hoofdpijn, hyperventileren, …) alsook in hun handelingen (agressie naar zichzelf en/of anderen, wenen, stoer doen, …). Vaak proberen mensen deze symptomen direct aan te pakken met interventies zoals concentratieoefeningen of medicatie. Maar achter deze gedragingen schuilt meestal een diepere oorzaak, wat we de tweede stoel noemen. Hier kijken we naar de verlieservaringen, levensomstandigheden en bagage die een kind/jongere met zich meedraagt. We nemen de tijd om deze emotionele bagage te verkennen en te verwerken, wat vaak leidt tot een afname van de symptomen op de eerste stoel. Het proces verloopt niet lineair, maar we zien na verloop van tijd wel een vermindering van de zichtbare signalen. Tegelijkertijd nemen we de signalen op de eerste stoel serieus en werken we aan constructieve manieren om met emoties en gedragsuitdagingen om te gaan.
Het emotionele vat
‘Mijn emmer loopt over’, ‘dit was de druppel te veel’, … in onze taal hebben we veel beelden om naar onze emoties te verwijzen. De metafoor van het emotionele vat of gevoelspotje is heel bevattelijk voor jonge kinderen alsook jongeren en volwassenen. In dat vatje zitten onze emoties blij, bang, verdrietig en boos. Ze hebben allemaal hun bestaansrecht en functie. Het vat heeft echter ook een deksel, en vaak hebben we geleerd om dat deksel gesloten te houden en onze emoties binnen te houden. Maar deze onderdrukte emoties kunnen zich een weg banen, wat kan leiden tot uitbarstingen of interne spanningen en zelfs gezondheidsproblemen. In de begeleiding helpen we het vat te openen door middel van verschillende expressieve vormen.
Krachtontwikkeling
Naast het verwerkings- en rouwproces gaan we altijd ook aan de slag met krachtontwikkeling. Samen met het kind of de jongere verkennen we hun innerlijke kracht en authenticiteit en helpen we hen zich bewust te worden van wie ze willen zijn en hoe ze dat kunnen bereiken.
Samenwerking met de omgeving
De samenwerking met de omgeving van het kind/de jongere (ouders, plusouders, soms de school,…) is vaak noodzakelijk om een holistische en duurzame benadering van begeleiding te bieden.
Luisteren
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en je begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij iets te vertellen
waarom ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en je denkt dat je iets moet doen,
om mijn probleem op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dit ook mag lijken.
Maar wanneer je eenvoudig aanvaardt,
dat ik voel wat ik voel,
ongeacht hoe dat gevoel ook moge zijn,
dan kan ik ophouden te trachten je te overtuigen
en kan ik de taak aan om te beginnen te begrijpen,
wat er achter dit gevoel schuilgaat. (…)
Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.
En als je wilt praten, wacht dan even
en ik beloof je dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.
Leo Buscaglia
(1924 – 1998)
